Fragmentarni epski filozofski SF spektakl, produciran 1976-78., temeljen na trilogiji Jerzyja Żuławskoga iz 1903-11., Żuławski je dovršio tek 1988., naracijom i subjektivnim dokumentarnim snimkama Varšave i Krakova premostivši nesnimljene dijelove originalnoga scenarija. No ta premošćivanja kao da doprinose specifičnoj halucinantnoj antinarativnosti njegova filma i režiji koja se oslanja na širokokutni objektiv i point-of-view snimanje. Radnja filma odvija se na nekoliko razina. Na Zemlji budućnosti astronauti u sondi, koju je pronašlo pleme ovisno o halucinogenim drogama, pronalaze videodnevnik astronauta s udaljenog planeta nalik Zemlji. Ondje su potomci kolonizatora evoluirali u primitivno, šamansko društvo čija je religija izgrađena na mitu o dalekoj Zemlji i obožavanju astronauta. U trećoj razini priče pristiže novi astronaut, doživljen kao mesija, a koji pokreće međurasni rat s alienima koji su pokorili ljudske naseljenike. No kao i svaki ostavljeni mesija, bit će razapet nakon sukoba s tminom u sebi, jer je teško biti bog. Eliptična naracija, kamera iz perspektive glumaca, divlji ritualni teatar, filozofski monolozi, kršćanske alegorije, akuzmatski glasovi sinkroniziranih glumaca, histrionstvo, halucinacije, tripovi, lokacije od mongolske pustinje preko Kavkaza do baltičkih plaža – Na srebrnom globusu nenadmašni je vrhunac le cinéma Żuławskienne. (Tomislav Šakić)
