Pierrea Clémentija, jednog od „dendija svibnja 68’“, kako je filmologinja Sally Shafto prozvala članove grupe Zanzibar u svojem istoimenom produženom eseju, znamo ponajprije kao glumca. Bio je galantan, zlokoban ljubavnik u Buñuelovoj Ljepotici dana, mornar Potemkin u Makavejevljevu Sweet Movie i mladi kanibal u Pasolinijevu Svinjcu. No manje je poznato kako je Clémenti ujedno i tvorac fascinantnih, transgresivnih i dezorijentirajućih filmskih uradaka kao što je drugi u nizu Revolucija je samo početak… Clémenti gradi svoj prepoznatljiv eksperimentalni, psihodelični stil poigravajući se filterima u boji i višestrukim preklapanjima slike. Ovaj manifest permanentne revolucije i poezije donosi probu benda Les Fabuleux Loukoms i druge dokumentarističko-dnevničke zapise iz pariške underground scene.

(Dina Pokrajac)